Kuzey Carolina'daki Outer Banks'te çalışmak ve ABD'yi baştan başa gezmek konusunda heyecanlıydık, bu inanılmaz bir maceraydı. Ancak bizi bekleyen bazı zorlukları hafife aldık.

Sonunda ABD'ye vardığımızda, bir işte çalışmaya başladık ve kısa süre sonra birkaç tane daha aldık. Günde 16 ila 17 saat çalıştık ve bu bizi tamamen tükenmiş bıraktı. Sadece eve gitmek istediğimiz ve yazın bitmesi için dua ettiğimiz günler oldu. Mümkün olduğunca çok para kazanmaya odaklandığımız için kendimize ayıracak neredeyse hiç boş zamanımız yoktu. Kaç sabah "Tamam, yeter—sadece uyumak istiyorum" dediğimi sayamadım ama pes edemedim. Neyse ki, kız kardeşimin desteği her şeyi biraz daha kolaylaştırdı.

Bazı anlar vardı ki, her şey bunaltıcı derecede zordu. Örneğin, bazı müşteriler bazen kaba davranıyordu, ancak kasiyerler olarak gülümsemeye devam etmeli ve onlara yardımcı olmalıydık; bu işimizin bir parçasıydı. Diğer zamanlarda, yöneticilerimizin adil olmadığını hissettik, ancak başa çıkmanın, durumu idare etmenin ve aynı zamanda sesimizi duyurmanın yollarını bulmalıydık. Zorluklara rağmen, 2024 yazının hayatımın en dönüştürücü dönemlerinden biri olduğunu söyleyebilirim. Farklı uluslardan insanlarla birlikte üç işte çalışmak bana paha biçilmez dersler öğretti.

Başlangıçta hedefimiz basit ve açıktı: para kazanmak ve deneyim kazanmak. Ancak yaz sonuna doğru yolculuğun en önemli kısmının deneyimin kendisi olduğunu fark ettim. Para ve diğer hedefler ikinci plandaydı; edindiğimiz anılar ve dersler ömür boyu bizimle kalacaktı. İlginçtir ki, memleketimize döndükten sonra kız kardeşim ve ben ilk günden itibaren ABD'deki zamanımızı özlediğimizi fark ettik; çok zor bir yaz olmasına rağmen. Bir gün tekrar Outer Banks'e gitmeyi çok isterim ve umarım öyle olur.

2024 yazını özel kılan herkese, özellikle de her adımda bizi destekleyen kız kardeşim Öznur'a ve aileme teşekkür etmek istiyorum.

Bu , Work and Travel bloguma ektir (programla ilgileniyorsanız inceleyebilirsiniz) ve herhangi bir sorunuz varsa bana ulaşmaktan çekinmeyin!